Eskişehir‘de 75 yaşındaki Yavuz Yaşıt, gençlik yıllarından bu yana biriktirdiği antika yapıtları sergiliyor.
Eskişehir’in Sivrihisar ilçesinde dünyaya gelen Yavuz Yaşıt, erken yaşlarda başladığı hobisini sürdürerek emekliliğinden sonra koleksiyoner olmaya karar verdi. Uzun yıllar sürücülük yapan Yaşıt, 2. Dünya Savaşı yıllarından günümüze uzanan çok geniş bir antika eser koleksiyonunun sahibi.
Antika yapıtların yanındayken epeyce huzurlu hissettiğini belirten Yavuz Yaşıt satmaya karar verdiği antika yapıtlarını dükkanında, satmak istemediği antika yapıtları ise geniş bir salonun içerisinde koruma ediyor. Yapıtların birçoklarını İstanbul ve Ankara üzere büyük kentlerden edinen Yaşıt, gençlik yıllarının değerli bir kısmını koleksiyon yapmak için sarf ettiğini söyledi.
Eserlerin giderek çoğalmasıyla birlikte 1990 yılında büsbütün koleksiyonerliğe yönelen Yaşıt, yapıtların meskenine sığmaması nedeniyle kısa bir müddet sonra antika dükkanı açtı. Eser koleksiyonunun genişlemesiyle tüm yapıtları geniş bir stant içerisinde toparlamaya karar veren Yavuz Yaşıt, yapıtlarının kıymet biçilemez olduğuna dikkat çekerek “Alınan şeyler hayli değerli, bundan ötürü maddi istikametini ikinci plana atıyorum. Birçok koleksiyoner böyledir. Bir antika eser alınacağında pazarlık pek yapılmaz; zira yapıtın pahası ortadadır. Örneğin birisi nadide bir yapıtımı almak isterse asla pazarlık kabul etmem. Yapıtın pahası neyse odur. Bir antikanın bedelini fakat alan ve satan kişi bilir, zira her koleksiyoner yapıtlarını severek koruma eder.” sözlerini kullandı.
Yavuz Yaşıt AA muhabirine, birden fazla yapıtın yalnızca kendisinde bulunduğunu söz ederek, satışının mümkün olmadığını belirtti. Her tarihi devirden eser bulunduran Yaşıt’ın koleksiyonunda bilhassa antika radyolar büyük bir yer kaplıyor. Antika radyolara özel bir ilgisinin bulunduğunu belirten Yaşıt’ın koleksiyonunda birebir vakitte 1940 ve 70’li yıllardan kalma özel eserler de bulunuyor. Yaşıt, koleksiyonundaki yapıtların kimilerini üreticilerinin bile bulamadığını belirterek şunları söyledi:
“Örneğin eski model bir piyano var; bu modeli yalnızca bende var, öbür kimsede yok. Nadide bisikletler de var. 2. Dünya Savaşı sırasında Almanya’da kullanılan bir bisiklet. Bir de eski bir buzdolabı firmasının özel olarak ürettiği 1970’lerde kullanılan Fransız-Amerikan üretimi bir bisiklet var, ‘bonanza’ diye geçiyor. Bu bisikleti o firmanın çalışanları bile bulamıyor.”